සැළලිහිණි සන්දේශය

පක්ෂියෙක් ක් හෝ වෙනත් අයෙකක් දූතයෙකු ලෙස යොදා‍ගෙන  යවනු ලබන  සන්දේශයක් නැතිනම්  අස්නක් සේ රචනා කර ඇති කාව්‍යය විශේෂය සන්දේශ කාව්‍ය කියල කියනවා. දැන‍ට අප අත‍ට පත්ව ඇති පැරණිම සිංහල සන්දේශ කාව්‍යය ගම්පොල යු‍ගයේ දී ලියපු මයුර සන්දේශය යි.සන්දේශ කාව්‍යයේ හොඳම යුගය කෝට්ටේ යුගය කියලයි ගොඩක් අය කියන්නේ.කෝට්ටේ යුගයෙන් පස්සේ  සීතාවක යු‍ගයටත් ඊට පස්සේ  නූතන අවධිය වෙනකම් සංදේශ කාව්‍ය වර්ධනය උනා.

       සැළලිහිණි සන්දේශය කියන්නේ කෝට්ටේ යුගයේ විසූ දීප්තිමත් ම කවියකු සේ ලෙස සැලකෙන ෂඩ්භාෂාපර‍මේශ්වර තොටගමුවේ ශ්‍රී රාහුල හිමියන් ලියූ සන්දේශ කාව්‍යයක්.

    රාහුල හිමියන් ගේ උසස් ම කාව්‍යය‍ ලෙස සාහිත්‍යකාමින්ගේ පැසසුම් දිනා සි‍‍ටින්නේ සැළලිහිණි සන්දේශය යි. මේ සංදේශ කාව්‍ය ලියන්න පාදක වෙලා තියෙන්නේ සයවන පැරකුම්බා රජුගේ බාල දියණිය වන ලෝකනාථා නැතිනම්  උලකුඩය දේවියට, රාජ්‍ය භාරයට පුත් කුමරකු ලබා දෙන ලෙස කැලණියේ විභීෂණ දෙවියන්ට කෙරෙන ආයාචනාවක් වශයෙන්.

       සැළලිහිණි සන්දේශය  ‍පද්‍ය 111 කින් සමන්විතයි, නව අදහස්, උපමා, අලංකාර ආදිය සරලව සුමටව  අලංකාර  පදමාලාවකින් දැක්වීමට සමත් සන්දේශ කාව්‍යය‍ක් නිසා සැළලිහිණි සන්දේශය සිංහල සාහිත්‍යයේ හිමි වන්නේ උසස් තැනක්.පහලින් තියෙන්නේ සැළලිහිණි සන්දේශයේ අඩංගු පද්‍ය 111 යි.

ආසී

01.	සැරදෙ සුලකළකුරු – මියුරු තෙපලෙන් රඳනා
	රජකුල රහසැ මැතිනිය – සියනිහි සැළලිහිණි සඳ

සැපදුක් විමසුම්

02.	පුල් මල් කෙසරු මෙන් – රන්වනි තෙලෙ සරණ යුග
	සපුමල් කැලෙව් තුඬ මඳ රතිනි මනහර
	නිලුපුල් දෙලෙව් සම්වනි පිය පිය පතර
	මලින් කළ රූවෙව් – එබැවින් නුබින් එන වර
	නිලූ ද ළද සිදඹුවො දිගු වරල නිලූ
	නිලූ ද වට බිඟු පෙළ අද තඹර නිලු
	වනදෙව් ලියෝ නොකොළොද සවන	අබරණ?
	එනමග දුකෙක් නොවී ද සබඳිනි	කලණ
	සෙනහස බැඳුණු තැනැ නොහරින කැරැ	දියුණ
	වෙන සැප කුමට තොප දකිනා එම	පමණ?

03.	ලප නොම වන් සඳ වන් සොමි ගුණ	ගිහිණි
	ඔප වැඩි ගත හෙල්මැලි සියුමැලි	පැමිණි
	සැප රිසි දෙන වැනි රස බසැති	සිතුමිණි
	තොප දැකුමෙන් අප පින් කළ බව	දැනිණි

කටයුතු නිදෙස

04.	මිතුරු තුමෝ දුක් සැප දෙකෙහි ම	පැවති
	බිතු සිතුවම් රූ මෙන් පිටු	නොපාවිති
	යුතු මතු වැඩම තෙපළ එවැනි ගුණ	ඇති
	සිතු නතු කර අස යහළුව වඩන	රුති

05.	පව් රද කඳ නා ලෝ මුල් දිගතු බර	බර
	ලෙව් තුරු සුසැදු යස මිණිමුතු මල්	පතර
	සව් සිරි පිරි සුරපුර වන් කැලණි	පුර
	දෙව් මෙහසුන් විබිසණ සුරිඳුට	පවර

ජයවද්දන පුර වැනුම්

06.	ගනවන් මියුරු නද දෙන ගුවන වන්	විට
	විලසින් මෙමා කරවන මිතුර මන්	තුට
	එහසුන් පැසුළු පවසමි රස නුසුන්	කොට
	අසදැන් ත යන මග සලකුණු මෙතැන්	සිට

07.	පොහොසද්දන ඇති තුනුරුවන බැති	පෙමා
	මුළුවද්දන සුරපුර පිරි සිරින්	හැමා
	ජයවද්දන කැරුමෙන් සුසැදු තම	නමා
	ජයවද්දන පුරවර දනු මිතුරු	තුමා

08.	සැදි රත තඹර පෙළ රන තිසරුන්	රුවැති
	විදි දිය දහර ලෙළ දෙන දිගු නරු	පටැති
	රැඳි රළ රළැති හොය දියවන්නා	නමැති
	ඇඳි පුර අඟන පටසළු සිරි රැපැයි	නිති

09.	සමනොළ මුහුළ මහ සමුදුර මෙවුල්	බර
	සුලකළ පුවල ලකඟන සිරි යොවුන්	වර
	තරකළ විසල් වාසල් යතුරු මෙ	නුවර
	බැඳහළ රුවන් තනපට කියලි ය	පවුර

10.	දුවන බඳ කිකිණි හය කුර පහර	නද
	සවන තල නිනද ගිජිඳුන් සෙමෙර	බඳ
	රවන නොයෙක තුරු ජය සක් හඬ	නොමඳ
	දෙවන මුහුද මෙන් ගුම් ගනි පුර	නිබඳ

11. සිහිල් සපු සුවඳ ගෙන එන උයන් වල සිහිල් නෙලෙන් හඬවන මිණි කිකිණි කැළ විපුල් රත් සෙමෙර බඳ රන් දද සසල ළකල් මෙපුර තුළ වළහා රිවි තැවුල 12. තරසර හිවි මහල් මෙහි පහ පෙළ නිතොර සුරසිදු විදුදරන් සැදි සඳලු මනහර කරවන මඟුල් කෙළියෙන් නොමැති අවසර පුරසිරි බලන ලෙස බට සුර විමන් යුර 13. සිසි වන වුවන ඉඟ සුඟ ගත හැකි මිටින නිසි පුළුලු’කුළ රිය සක යුරු තිසර තන දිසි රන ලියෙව් රූ සිරි යුත් මෙපුරඟන ඇසි පිය හෙළන පමණින් නොවෙති දෙවඟන 14. සොඳුරු සිය නදන් අනුතුරු දෙස සිටින කිනුරු නිසසරන් කදහස වෙත නොවන ඉසුරු දනද සිය නිකෙලෙස් තැන රඳන උතුරු දිගිඳු පුර දිනි මෙපුර වැජඹෙන ගමන් පිරුම 15. උදේ සැපත් සුරගුරු අලු කැරැ අවට සඳේ මුදුන් පත අස්විද නැකතැ සිට නඳේ සිතින් තම කුල දෙවිය සිහි කොට යෙදේ ගමන් යහළුව මෙපුරෙන් තොපට 16. නල මුදු සුවඳ පිරි කුඹු මියුරු අඹ ගෙඩි ගෙඩි පුල හෙළ කුසුම ලිය පිය තෙපල රන් කෙඬි සල සුදු සෙමෙර සෙසත් ගිජිඳුනොද වැඩි බල සුබ නිමිති පෙරමග නැකතටත් වැඩි දළදා වැනුම 17. ලොවැ විහිදා සුදු පැහැ සඳ රැසෙව් සැදි දෙන නොමදා සිරි සග මොක් සැප නිසැදි ලද මුනිදා දම් කඳ පහස මන බැඳි වඳු දළදා හිමි තෙමහල් පහයැ රැඳි රජ දැක්ම 18. ගනරන් කොතින් දිලිහෙන මිණි රැස් විහිදු පවනින් ලෙළෙන පල අග මුතුලැල් සිනිඳු සඳකැන් මිණෙන් බඳ යුතු බිතු පෙළින් රුදු එතැනින් ගොසින් සැණෙකින් රජ විමන් වදු වදු 19. රිවි බිම්බා යුරු රිවි කුල කමලකර පියුමම්බා නිතොර ව රැඳි උර මැඳුර මෙනරම්බා හිමි රූ සිරිනි පැහැසර පැරකුම්බා නරනිඳු සඳ දකු මිතුර 20. උනු නොව බරණ සිවු සැට වොටුනුත් පැළඳ වෙනු මෙන් පසක් උන් සඳ සීහසුන් මැද මනු රජ කුලෙන් පැවතෙන පිළිවෙළ නොසිඳ ගනු අවසර එ නිරිඳු සිරි පතුල් වැඳ

නික්මුම 21. පෙරව සඳ කිරණ පිපි කුමුදු මල් වටින් පරව තඹර පෙති ගිලි දිය තලා පිටින් තරව සිහි ඇතිව පරතෙරට යන අටින් කරව පියාසර සකි කොන්ත ගං තොටින් නිසා වැනුම් 22. කළුවැල් කපුරු දුම තුළ ලෙළෙන දද පෙළ සුවිසල් මිහිඟු සක් සන් මිණි හඬ පතළ කැරැ ලොල් සතන් පවසන තියු ගී දෙමළ මනකල් ඉසුරු කෝවිලැ ලගිනේ ලකළ උදා වැනුම් 23. වෙසඟන තුඟු තන යුග රොන් කොකුමඟර පිස එත මඳ පවන් හැද විල් ලිහිණි සර ගොස අලුයම පස තුරු සවනතෙහි කැර ඇස නිදිගැට හැර නැඟ සිටු උදා හිර 24. උදා ගිරි කසුන් රිටි වැට හිස බැබළි එදා සහසකර පහනෙව් කරත හෙළි යොදා නුවන් ඉසුරුට කරන පුද කෙළි විදා පියා නිලඹර යන් නොවී මැළි මග වැනුම් 25. සුරරද සමන් සමගින් සුරඟන එවර පැහැනද මදාරා පරසතු මල් පතර කරපුද වඳින රැඳි මුනි සිරි පා තඹර සකිසඳ පෙනේ සමනොළ ගල නැගෙනහිර 26. ගනේ මිණි බැබළි කිරණෙව් සතපාය රනේ යටග සැවුළිඳු දද ගළපාය අනේ ලකර කළ පුර අප නර පාය පෙනේ දකුණැ මහසෙන් දෙව් රද පාය 27. වලඳින අදහසින් මෙන් සුර ගඟ අඟන නලබල සසල දළ රළ පෙළ නුබ නැගෙන වෙලළසැ ගැවසි මුතු සක් පබළු බබළන බල මහ මුහුද එම සඳ උතුරෙන් පෙනන 28. සන්නන් සිහින් ගෙඳි සෙවණලු වැලි තෙලෙන තැන් තැන් වල ම සැතපී සියුමැලි බැවින රන්වන් කරල් ගෙන එන ගිරවුන් අතින යන්මන් තොසින් මග තොරතුරු නියම දැන 29. නිල තුරඟුට නැඟෙමින් රිවි දෙව් සිරින දුල කැරැ සේසත් මිණි බරණ කිරණින බලපිරි සෙන් සහ යාපා පටුන් ගෙන බල සේනානායක සපු කුමරු එන 30. අග පිපි මල් මලිගිය ලිය කැලේ යා වග බැඳ හෙන රජ හස පුල් විලේ යා ළඟ තුරු මල් ගිලිහුණු රොනවුලේ යා මඟ බැස යව පළ හෙළ වැලි තෙලේ යා

31. අයිරාවණ වුවත් නවතන රිසින් එන අයිරා දහස් දිලි දුනු කොත් සිපත් ගෙන කයිකාවලෙහි දැක සෙබළුන් රැක සිටින වයි යා කරන් මල් තුරු ගන වන හිසින 32. නිමල් සඳ පහන් වැනි වැලි පිට උදුළ සුපුල් මල් යහන් ලිය මඬු ලිය ගෙපෙළ එකල් කෙළින වන දෙව් ලිය දැක කොමළ ළසල් රුකෙක සැතපෙව ළපලු සිහිලළ 33. මල්දම් සුවඳ දුම් දුන් සොඳ වරලසිනි කල්ගිම් නිවා සැනහෙන සිහිලස රසිනි කොල්ලම් ගසින් නිල් ඉවුරැති පොකුණසිනි වල් අම්බලම දැක යාගන් සහතොසිනි 34. කස්තුරු තිලක සැදි නළලත සුමුටාන පුලමහනෙල් මල් දම් හිස දවටාන සලෙළුන් යනෙන නිති කැරැ කෙළි කවටාන රිවි මුදුනත වන මැද වදු සුමුටාන 35. මඟ නිලමින් සිටි නා දොඹ නී පියල පියසලමින් මලගෙහි කෙළැ රොනිනවල තතුඬ ලමින් බිඳැ විලිකුන් මියුරු පල ඉසුඹු ලමින් යෙහි සැළ දඹ පඳුරුවල 36. රිවිතැවුලේ පිපි කමලේ විල් ගැවසී මත කොවුලේ තුරු වදලේ හඬන නිසී වන සැවුලේ මඟ අසලේ පොර සැලසී ගුරු බැවුලේ යව අවුලේ නො වී කිසි 37. වනසිරි පියුම් රා බඳ රනබරණ යුරු වටසිරි සුපුල් දුනුකේ මල් මුරුත තුරු බිඟු පිරිවැරූ ඔලුපුලැඹුලවල තඹුරු හිම සරි සිහිල් දිය හෙබ දැක යන් මිතුරු 38. සලාදුලා පියොවුරු තඹර රොන් රත පුලා නිලා උපුලන් ලා ගෙන කනත කලා පිලා නො ව ඇල් ගෙවි කෙළින ඉත බලා පලා යව අස්වන් ගුරුළු කෙත 39. බන්නේ මරා මිණි දුල පබළු මුතු පට වැන්නේ ගමඹු ගෙලෙ පල මල් කුමුකු වට ගන්නේ තසිත එබැවින් නො වැද කෙළියට යන්නේ වෙළෙඳගොඩ දැක මඳ කලක් සිට 40. අවට සුපිපි සපු දුනුකේ සලළාන හඬන තැනින් තැන විලිකුළු කිරළාන පැසී නැමි කරල් රත් හැල් සහළාන වඩින මැනවි මහ වෙල මැද වෙරළාන

41. පත් ගන පුල් මල් දොඹ තුරෙක පියකරු සිත් පිනවා ඉඳ සැළලිහිණින් අතුරු ගත් සරතස හැර විඳ සුවඳ මඳ මරු කිත්සිරිමේ වෙහෙරට වදුව පස්වරු 42. සොඳ මුනිරද පිඬු කළ යස මෙරද සම පුද කළ ඔහු නෙත් නිල් කැලුමෙව් බැරම සඳ යුරු සඳ වෙලෙන් රැඳි රුසිරු මනරම වඳනෙහි තෝ දාගැප් මහ බෝ පිළිම කැලණි නදී වැනුම් 43. සල් සපු කීණ දොඹ රෑරඟ නා මිදෙලි පුල් එරහැඳි හෝ පලු මීඅඹ පළොලි පොල් පුවකිගු රඹ මලබුලත සලිමලි නිල් ගන සා සෙවණලු දෙතෙරැ මනකලි 44. ගවසා සුපුල් කඩුපුල් මල් නිල් වරල සලසා උකුළු වට රසුදුළ මිණි මෙවුල සකසා දෙතන හර සඳුනෙන් කැරැ සිහිල දෙපසා ඉසින නිල් පැහැ නෙතැ දිගු පුළුල 45. මනහර නා මණෙවියනිඳ ළවැලි පිට ගෙන මිණි වෙණ තත් නියගින් මැද රුවට කන හෙවැ කියන බුදු ගුණ ගී මියුරු කොට සැනහෙව කැලණි ගඟ බඩ මඳ කලක් සිට සැඳෑ වැනුම් 46. සපුමල් යොහොඹු ලා බැඳ වරල මනරඟ පැහැදුල් දොඹ කැකුළු හර කර ලා තනග රොනවුල් නා කුසුම් කන ලා කොඬොල් රඟ දහවල් උයන් කෙළි කෙළැ සළෙලුන් සමග 47. නුවනින් නිල් උපුල් මඳහසිනි හෙළැඹුල වුවනින් කමල් පෑ ලවනතිනි රතුපුල පවනින් අඹළ රන ලිය වන් ලියන් කැල රුවනින් ලකළ ගඟ දිය කෙළැ නිමුණු කල 48. වදිමින් සවස නල හැසිරෙන දිගතුවල සොබමන් සුනිල් මිණි නිල් නුබ තුර විපුල පතසන් අවර ගිරි නැටියෙන් වැටෙන කල විලිකුන් සුරත් පල වැනි වේ රිවි මඬල 49. මහතුන් හසළ තම හට යස පිහිට ලෙස නිසැකින් නො හළ යුතු බව පැමිණෙත වෙහෙස සුදනන් පැවති සිරිතැයි දන්වන විලස නුබමින් සමඟ ගෙවෙනුය දවහල් දවස 50. සැදෑ ළෙන් වරුණ දෙව් රද මුහුද විසූ විසූ සදෑ සහසකර එන මහවත සැලසූ විඳෑ උපුල් පිළ මෙන් රත් පටින් වැසූ සැඳෑ වලා පෙළ පැළ දිග පෙනුණු පසු

51. උදුළ සොමි කැලුම් නිසයුරු හිමි පුවළ පහළ වන බැවින් තම වෙත නිසඹු දොළ ලකළ ගුවන තල සිරි යහන නිකසළ අතුළ කුසුම් විලසින් සැදෙත තුරු වැළ 52. දනගෙන වුත් දමන ගොදුරට නොහැකිළිය පැනපැන දියෙන් ඔවුනොවුනැඟෙහි පෙරැළිය ලෙහෙලුන කෙළින කැරැ පෙණ පිඬු රළ රැළිය එතැනින පියාසර කැරැ දකු මස්කෙළිය කැලණි පුර වැනුම් 53. පැහැසරණිය මිණි පැමිණිය කොත් අගට බඳ කිකිණිය දද ගිහිණිය විමන් වට නොව පැරණිය වන රමණිය විටින් විට සැළලිහිණිය වදු කැලණිය පුරවරට 54. දියකඳ ගැඹර පිරි පුවතර මහ සයුර මුවරද ලෙසින් වත අගතිසි කර තඹර මනනඳ කරන මිණි ගණ මෙන් දිසි එවර පැහැනද පහන් එහි මහ වෙයැ බල මිතුර 55. උදයග පියුම්රා පැහැ වැද මෙන් රැඳුණු පෙරදිග පෙනෙන සඳ සඳ කැල්මෙන් දිලුණු මනරඟ එපුර සඳ කත ගෙහඹින් ගැලුණු සුරගඟ පතිනි දම් රැකුමෙහි ම නියැලුණු 56. සුනිල් වලා නව සඳ නිලුපුල් පබළු විමල් සක් ගිජිඳු කුඹු සිරිවස බැබළු විපුල් පුලින රඹ සිකි ගල මුතු ළ දළු ළකල් රන ලියන් සරනා බල යහළු 57. ඔද වැඩි කෙළි මඟුල් ලැබ තුටු නිසා කල සඳ සක් ම‍ඳොසිනැද දෙත දුණු කැන් දුහුල සොඳ පුරඟන පහ සුමුගින් පැහැ උදුල සෙද දුනඹර මතු ඇය රැස් මිණි මෙවුල 58. තවර කරැ කොකුම් සඳුනෙන් තුනු සියල පවර සුවඳ මල් දම් පැළඳ මනකල බැහැර සිතු නොලූ හිමිනඹුවො කෙළි ලොල එපුර ඉඳිති සඳපානේ සඳලුවල පින්කම් වැනුම් 59. මුවලඹ රඹ වලු බර රන් තැඹිලි තුරු සැදි ගෙඋයන් ගෙවමින් වේ මඟ අතුරු කරකැවෙමින් දකුණට අවුදින් මිතුරු වදු වෙහෙරට සිහි කැරැ නව ගුණ මිතුරු 60. දියතෙක් පැතිර සිටි බුදුගුණ කියා හැම සගමොක් ලබනු වස් පිය යුග ඔබා බිම සියසක් පුරා දුටු මෙන් තුටුවැ මුනි තුම වඳු ලක් තිලක ගෙහි වැඩ උන් මහ පිළිම

61. පෙර දලනිඳු දිය කඳ රට බිම් ගලත සුරකුල හිමි රකිනුව ලක මැවූ සත මනකල ඒ සමුදුර පැහැයෙන් දිමුත වඳු සල පිළිම හිමි සිරි සරණ සියපත 62. ගිලිය නොදී සැට මහණන් බව මහණ මලිය දෙව් තෙරිඳු වැඩ හිඳ දෙසූ බණ දිලිය පස් මහල් පායෙහි මිණි කිරණ බැලිය හැකි වි නම් දැක වැඳ යා කලණ 63. පෙර උවිඳා ගෙන ගිරිඳා සිඳු සලත නැගි පැහැදා පෙණ සමුදා සැටි නුමුත මෙන උළිඳා පැහැ විහිදා නෙ දිගු බිත සැදි වටදා ගෙහි වඳු දා ගැබ දිමුත 64. දිගු නෙත් නිලුපුලෙව් රතදර පබළ රඟ සිරිමත් සුපුන් සඳ වැනි වුවන මන රඟ මනරඟ පැහැපත් ලකළ රන්වන් විලසින් ලොවග වැදහොත් පිළිම හිමි වඳු පාය පැළ දිග 65. අහසින් අවුත් මිණිඅක් නයිඳු යැදුමට රහතන් මැදෙහි මුනි හිඳ මිණි පලඟ පිට දහමුත් දෙසූ තැන කළ සැට රියන් කොට මහ දා ගැප් හිමින් වඳු සොළොස තැන් සිට 66. සවන සතිය වැසි වසිනා දස දිගෙහි පෙණින සෙවෙනි මුදලිඳු නා දරණ ගෙහි සවන හිඳිනු දනනඳනා නෙතු යුගෙහි වඳින මැනවි පිළිමය නා පිළිම ගෙහි 67. සසරින් මුදා ලෙවි සදහම් අමා දී එකඟින් මුනිඳු හුන් වැනි නිපරමාදී ලකුණෙන් සපිරි පිළිමය දැක සමාදී වැඳගන් මිතුර තුන් සිත කැරැ සමාදී 68. අප මුනිඳූ බුදු වන දින මුරුන් පිදු පැහැ විහිදූ දිලි කල දෝ යටින් යෙදූ සැදි සිනිදූ ඉඳුනිල් මිණි සතෙක බඳූ වැඳ දුමිඳූ වන පින් පල ත අත් බඳූ 69. විටංක පැකිලිඳු දකුණස දොරටුයෙන නිසංකයෙන් පුද නන් තුරු ගොසසමින කලංක නොව කළ සුබ ලකුණු බබළන තිවංක නම් දෙපිළිම නැමඳ බැසගන 70. සමනොළ ගිරි ගිජිඳු දිගු කළ සො‍ඬෙක සැටි සිහිලළ ගඟැ සිලිල් සනහා මුනි නො ගැටි පැහැදුළ තුන් සිවුරු ඇඳ පෙරෙවැ වැඩ සිටි තැන කළ සිවුරු දා ගැබ වඳු නො පෑ පිටි

71. නිරිඳුන් කැලණිතිස් නිවැරදි රහත් තැන සැකයෙන් ලැවූ හුණු තෙල් සැළ තුබූ තැන බැතියෙන් පිනැතියන් කළ විසිතුරු විමන වැඩහුන් පිළිම හිමි නමඳින් යහදසන දෙව් මැඳුරු වැනුම් 72. පිරිසිඳ නොහැකි මෙවැඳුම් පුද පින් පඬුරු මෙනබැඳ රැගෙන දෙන ලෙස දැක එ සුර විරු සුරරද පාය වන් විජයොත් නම් මහරු එමසඳ වඩන රජ ගෙට මිතුර වැඩකරු 73. පුලා සුවඳ මලවුල් කැරැ වරල් බැඳ දුලා රන් පතින් සරසා සවන් සොඳ නිලා දිගු නුවන් රසඳුන් තනා ඇඳ බලා සිටු රඟන රඟ මඬල කල්බඳ 74. විදෙන ලෙළෙන නරු බර පුළුලුකුළැ රැඳී හෙළන නඟන අත නුවනග බැලුම් දිදී රුවින දිලෙන අබරණ කැලුම ගත යෙදී සැලෙන පහන සිළු වැනි රඟන ලිය සැදී 75. ලකළ පුළුලුකුළ බඳ මිණි මෙවුල්ලා සමග රන් සලඹ රැවු දී වෙවුල්ලා වයන පදට තබමින් පද කමල්ලා රඟන ළඳුන් බල රූසිරු සියල්ලා 76. වස් දඬු බිඟු කොවුල් වීණා නද මියුරු රැස් වූ සෙයින් සත් සර රස ගී සොඳුරු අස්වන ලියන් දැක ලිය කිඳුරඟන යුරු තොස් කර තසිත සවනත නුවනත මිතුරු විබිසණ දෙව් වැනුම් 77. මෙසේ පැවති අනතුරු ගී රැඟුම් පුද තොසේ සිතින් වැඩ සිටි සුර විමන් මැද යසේ පතළ දිය තුළ උතුළ මන නඳ ඇසේ පුරා දකු විබිසණ සුරිඳු සඳ 78. පැමිණ සිටි අඳුන් ගිරි කුළු මුදුන් වෙත රෙහෙණ නකත් ගැල සිරි විලසින් දිමුත දිමුත සරණ මුළු ලොව‍ට එසුරිඳු සිරස පත කලණ කිරුළ දිසි මුතු ලැල් රුවන් යුත 79. සුනිලේ පැහැය හැර සුදු වනු ය ගන වෙලේ විදුලේ එයින් වියොවට පැමිණ වියවුලේ නිසලේ එ මේ සිරි ගත් සුරිඳුනැම කලේ උදුලේ දො හෝ රන් පට මෙන් නළල් තෙලේ? 80. රුවිනේ උතුම් එසුරිඳු මිණි ඊල මෙනේ සවනේ රැඳුණු රසුදුළ තෝඩු ගන රනේ වුවනේ වැජඹි සිරි සරසවිය හැම දිනේ සොබනේ කනා කැටපත් යුවළ විලසිනේ

81. නමකළ සත හැලේ සිහිලේ සැප සිලිලී බිය සෙණ රුපු කැලේ තුමුලේ දෙන නො කලී නළලත ගිරි තෙලේ සුනිලේ රැසිනිපිලී සුරරද දෙබැමලේ ගනලේ සිරි කියලී 82. සතුරු සුර අඳුරු එක පැහැර දුරු කළ මිතුරු තඹුරු වන නිරතුරු පුබුදු කළ අතුරු තුසර සිඳුවන දැකුමෙන් පහළ ළහිරු සිරින් දිලිහිණි හිමි නෙත් සඟල 83. යසගාන කළ තැන තැන සිදඟනන් සැදී නොළඟා එ හිමි දිගු තුඟු නැහැයට වොරැඳී සමඟා රදුන් දෙවියන් සෙවුමින් නිසැදී මුරගා අහෝ මිණි කාලම වෙහෙස විඳී 84. සිරිසර හිඟුල් විලැ සේ හස වැළෙව් ගන සුරවර සලෙළ රත ලවනත දළ දුලන මනහර සඳ වලා පෙළ කෙළවර පෙනෙන පැහැසර ළ සඳ යුවළක් ඇත්නම් එමෙන 85. කනා මිණි වළලු නැඟි රැස් මල් කැනැති මනා දිගු ඇඟිලි නව තඹ ළ පලු ඇති දනා කැමති දෙන පලඹත එ සුරපති දිනා දිමුතු අතු සිරි සුර තුරැ පැවැති 86. පානා සෙනේ සසිනිඳු මඳලස බැල්ම ගානා නිමහමෙව් දෙවඟන නෙත් කැල්ම නානා සුරිඳු පුළුලුර සිරි සඳ ඇල්ම නූනා කෙළන ගලතල වැනි ඉඳු නිල්ම 87. ලකුළු පුළුලුකුළු වට බිම එසුර විරු වෙරළු මිණි කැලුම් පතරින් මෙවුල’ තුරු නැබුළු සොඳුරු සසිලිටු වටොර රඹ තුරු බැබළු සිසිල් ඉසිනා විලස සිරි දැරු 88. වඳනා සුරන් කිරුළග රුවන කැලුමෙනා බඳනා කොමළ ලතු විලසළ රතින් මනා මඬනා බැවින් සියපත එ හිමි පතුලෙනා බියෙනා ළ තඹ හෝ පලු සදිසි වෙවුලනා 89. වෙසෙසින් පහන් පැහැසර ගැඹුරු පිවිතුරු බැලුවන් ඇලුම් කරවන යළිදු බියකරු සිරිපින් රුවන් පිරි එ සුරිඳු සයුර යුරු මුවෙකින් කියා නිමවිය හැකිද රූ සිරු? 90. ලෙව් හට තමන් නම කිව රිසි දෙන විසිනි දෙව් තුරු සුරබි සුරමිණි සරි ද කෙලෙසිනි පව් රෝ දුකුදු දුරලත පොකුරඹ හසිනි දෙව් වෙද ඇසෙන පමණෙකි වියතුන් බසිනි

91. මන් පිනවන යස සිරි තෙද නැණ විපුල සෙන් යුද ජය රජ බව තනතුරු සියල දෙන්නෙන් පැතූ විට සුබ වැඩ දිගා බල පින් නම් සතුන් කළ දෙව් රජ ම ය මෙකල 92. තුන් ලෝ තමා නතු කළ රවුළු සොහොවුරු තුන් කල් බලා රමිඳුට වූ ඉටු මිතුරු තුන් වේ ඇදුරු පුලතිසි කුල මිණි මිතුරු තුන් විටෙක ම වඳු එ සුරිඳු පා තඹුරු අස්න 93. අනතුරු බලා අදහස අවසර විගස යුහුසුළු නො වී සලකා පසු පළමු බස පෙරදැරි කොට ම සුරිඳුට තියු වදන් ගොස සැළ කර ත ගිය කටයුතු සිට එකත් පස 94. තරසර සුනෙර තද තෙද දිමුතු දිවයුර පුවතර ගැඹර සමුදුර කැලුම නිලඹර සොමිබර පවර නිසයුර නුවණ සුරගුර සුරවර දෙසැර විබිසණ නම් කැලණි පුර 95. රජකුල සුපුල් විලැ රජ හස වන් සරන පෙර මලවියා වන් රුසිරෙන් මන නඳන හැම කල විපුල සව් සැපතින් නො අඩු වන තෙද බල විකුම් ගුණ මිණි බරණින් තෙවුන 96. ගරුතර නන්නූරුතුනයා නමැති මැති සිහිකර නිතර මහ පුද පඬුරු දී රුති නොවිසිර ඔබට දන්වන ලෙස කී සිතැති සුරවර මඳක් කල් එපවත් ඇසිය යුති 97. රිවිකුල ලමැණි ගොත් පිරිසිදු ගුවන් මැද පැහැදුල සරා කල් පත් සහසකර බඳ කිවි කැල ගලට මුතුහර වන් යස පබඳ සිරි කල කුල නිවෙස් දිය පතළ තද තෙද 98. හළ දුසිරී දැන තෙවළා මුනිඳු බණ කෙල පත් සියලු අවි සිප් කව් නළු සතණ ඔළ මොළ රුපුන් දප මැඩ පෑ උපා නැණ කළ මුළු ලක්දිව එක් සේසත් සෙවණ 99. සත නෙත දුන් රූසිරු රස අඳුන්වන පත නර ලොව පුරඳර සිරි හඳුන්වන විකුමෙන් මෙ දඹදිවැ නිරිඳුන් මුදුන්වන අප පැරකුම් නිරිඳුට දූ ළඳුන්වන 100. සිරිසඳ වන් සව් සිරි දියුණුවැ රඳන සිතුමිණ වන් යැදි යදි හට දනින් දෙන සරසවි වන් නුවණින් පහළ වැ පෙනෙන නවසඳ වන් ලෙව් වැසි අදරින් වඳන

101.	යෙහෙළින් කෙරේ සකි සැප සමග	සිත්මේ
	කුලුණෙන් දැසි දසුන් වෙත වසින	වත්මේ
	රකිමින් පතිනි දම් යහපත්	සිරිත්මේ
	සිහිනෙන් නිපන් වන් දස පින්	පැවැත්මේ

102.	මිහිරි තෙපල තන්වැසි කිවිකම්	පුරුදු
	ඉතිරි බැති පෙමැති පෙළ දහමෙහි	මුනිඳු
	නොහැරි පෝය අටසිල් රැකුම	පිරිසිදු
	සසිරි උලකුඩය දේවී හට	පසිඳු

103.	දිත් රුපු කිරුළු මල් දම් සුවඳ මී	වැස
	තෙත් සිරිපා යුත් සුරිඳුනි තිලෝ	ඇස
	සිත් පිනවන ඇති ආසිරි නුවණ	යස
	පුත් රුවනක් සොඳ දුන මැනවි නිසි	ලෙස

104.	බිසොවට පළමු රත්නාවලි නම්	සොඳුරු
	සහතුට දෙවූ හිමි දිවැසින් කුලුණු	පිරු
	මෙලකට ඉසුරු වී පැරකුම් රජ	කුමරු
	පළකොට කිමෙක ඔබ සොඳ තෙද බල	මහරු

105.	එසෙයින් දෑ සමන් මහනෙල් කුසුම්	ගෙන
	පුදමින් එසුරවර සිරි සරණ	වඳිමින
	බුහුමන් කරන රජ දූ සඳුට මෙ	කියන
	දුනපින් සමග යස සිරි වඩි පුත්	රුවන

106.	මෙහසුන් සුරිඳු හට සැළ කැරැ මෙසේ	යා
	වඳිමින් බැතින් පැදකුණු කොට තොසේ	යා
	දකිමින් බිසෝ දෙවියන් නොව ලසේ	යා‍
	කියමින් යදින් සකි සඳ මෙ ම ලෙසේ	යා

107.	පැහැපත් පුන් ස‍ඳෙව් කිරි සමුදුරැ	පළට
	සියගොත් බබුළුවන දෙව් රජ කුමර	හට
	නැවතත් එකලාව අවසර ලැබුණු	විට
	මෙපවත් කියව සැළ කරනුව සුර	රදුට

ආසී

108.	මේ සියලුම අදහස කුලුණෙන්	ගිහිණි
	සේ සිය පත සලසා උදය	දිනමිණි
	නෑ සිය ඉටු මිතුරු සමගින්	සැළලිහිණි
	වා සිය පවතු සිතු ලෙස සැපතින්	පැමිණි

පුරාණ සන්නයේ අගට යෙදුණු කවි

109.	පැරකුම් රජුට පන්තිස් වනු නවම්	මස
	මනරම් කැරැ බඳුතු මෙහසුන් නො වී	ලස
	අයදුම් ලෙසට සිදුකැරැ කිවිඳු	අදහස
	දෙව්රම් මිතුරු දුන් ගැබ බිසොවට	සකස

110.	සතිස් වනු නවමැ පුර අස්ලිස	නකත
	පහස් ලැබ සුපුන් සඳ නුබ තුරැ	පැනෙත
	සහස්කර කුලට වැඩ වන ලෙස	සතත
	වෙසෙස් රජ කුමරු විලසින් දැකුම්	පත
111.	කඳවුරු කුලමැඳුරැ මිණි පහනෙව්	සුසැදි
	නැණ ගුරු සබස සමය ද දැනුමෙහි	වොරැඳි
	රජගුරු විජයබා පිරුවන් හිමි	පැහැදි
	මෙමියුරු පදැති සැළලිහිණිය අස්න	යෙදි